Okumayı Sevmeyi Öğrenmek

Ben kitap okumayı ve kitap okumayı sevmeyi yeni yeni öğrenen birisiyim. Ne yazık değil mi? Bence de. Şimdi de sonsuz bir keyif ve mümkün olduğunca hızlıca kitap okuyorum. Bir kitabı okurken aklım hep bir diğerinde. Kaçırdıklarımı düşünmekten odaklanamıyorum bile bazen. Tabi bu konuda hakkını yiyemeyeceğim bir yöneticim var, kendisi benden kitap danışmanlığı için ücret istese yeridir yani. Daha önce hiç onun kadar kitap okumuş ve bu işi boş boş değil de hakkını vererek yapmış biriyle tanışmamıştım sanırım. Yazarları yorumlayabilen, çeviriden yayınevine kadar her konuda bir fikri olan bir kitap kurdu kendisi. Benim anladığım şudur; etrafınızda muhakkak böyle biri olmalı. Sizi yönlendiren birinin olması yolu bulmanızı kolaylaştırıyor kesinlikle.
Gelelim benim hissettiklerime. Evet önceden de kitap okur ve çok keyif alırdım bu konuda hiçbir şey değişmedi ama o zamanlar şöyle olurdu; çok güzel bir kitap okur sonra bir boşluğa düşerdim çünkü sıraya neyi koyacağımı bilemezdim. Ve öylece aylar geçerdi. Kitap okunmamış aylar. Şimdiyse daha tuhaf bir takipçi oldum. Daha çok araştırıyorum. Merak ediyorum hatta istiyorum ki bir yöntem olsun ve kitapları direk beynimize aktarabilelim ama sonra düşünüyorum onları okurken sakin sakin ağzımızda bıraktığı o tat bir çok şeyle değişilmez o yüzden vazgeçiveriyorum o fikirden.
Sonra tuhaf bir şekilde herkesle okudukları şeylerle ilgili sohbet etmek istiyorum. Ya da ben onlara anlatmak bak bunu muhakkak oku ve sonra ne düşündüğünü bir konuşalım demek istiyorum. Ve eğer birileri bir şeyler okumuyorsa onlara hemen başla hemen başla demek istiyorum. Yoo hayır ukalalık gibi değil, kaçırmaması için. Benim gibi sonradan çok pişman olmamamsı için.
Ben pişmanım, bu güne kadar çok az okuduğum ve bu alışkanlığımı geliştirmediğim için çok pişmanım. Artık darısı bizim çocuklarımızın başına. Okumayı sevmelerini diliyorum.