8 Şubat 2009 Pazar

Kadınlar ve Erkeklere

Aslında hiç bir şey vazgeçilmez değildir, geri dönülmez ya da affedilmez de değildir. Neden olsun ki! Olmamalı...Bu kadar keskin mi olmalı her şey? Beni aldatırsa onu asla affetmem ya da onsuz asla yaşayamam. Başka bir ya da; kesinlikle geri adım atamam...vesaire vesaire...Öyle mi gerçekten? Gerçekten bunun gibi kararlar aldığımızda yani özünde kendimin olduğumuzda, taviz vermediğimizde daha "doğru insan" mı oluyoruz ya da daha önemlisin daha mı mutlu oluyoruz? Ben hiçte öyle olduğunu düşünmüyorum.
Kendinden, özellikle ilişkilerde taviz vermek kötü sonuçlara yol açabiliyo, özellikle saygı kaybedildiği halde devam eden ilişkilerde ama şunu düşünmeden edemiyorum acaba gerçek olan nedir? Yani diyelim ki bir adam/kadın sevdiği kadını/adamı aldattı, şiddet gösterdi ya da çok üzücü bir şey söyledi. Evet bunların hepsi berbat şeyler, ilişkiyi yıpratan ve bişeyleri derinden yok eden şeyler. Ama şunu hiç duymadınız mı, örneğin kadın sürekli şiddet görüyordur, diyelim ki maddiyat falan da sorun değil, akıl sağlığı ve mantığı da gayet yerinde bir kadın ama nedense bir türlü ayrılamayan bir çifttir o adam ve o kadın. Neden? Ben henüz bilmiyorum ama böyle şeyler var, böyle filmler kitaplar var. Acaba onlara korkak mı demeliyiz? Dayak yemekten hiç korkmayan bir korkak mı? Gerçekten bana oldukça karmaşık geliyo aslında bu konu.
Bir de şu var. Ben de hep aldatılmayı ya da bunun gibi bir şeyi kabul edemeyeceğimi söyleyen kadınlardanım ama bazen durup düşünüyorum ve diyorum ki; insanız. Evet öle ve bu hayatta hiç bir şeyin garanti olmayacağını gösteriyo bana kalırsa. Bir anlık bir hata, sinir anı, alkol, başka insanların tahriki vs vs sebeplerle insanlar özellikle çiftler çok sevdiklerini çokça kırabiliyolar. Söylenen çok kötü sözler ve hareketler...Bunların rutine binmiş hali başka belki ama ben nedense şunu düşünmeye başladım; tepkiler, kızgınlıklar, üzüntüler, bunalmalar, nefretler, çok büyük sevgiler, tutkular, hırslar, entrikalar hepsi hepsi ve aşk tabiki hepsi bizim. Bizim için varlar, biz olduğumuz için ve elbetteki bizim de payımıza bunlardan bir kaçı düşecek ki yaşadığımızı anlayalım.
O yüzden ben diyorum ki bizi çok seven sevgilimiz, eşimiz herneyse bizi bir andan sevmekten vazgeçmiş olamaz. Ve bu az bulunan duygu için belki de affetmeye değerdir ne biliyim bilmiyorum belki ahkam kesmek kolay yaşamak çok çok daha zordur ama belki de denemeye değer.

1 yorum:

  1. simdi denemeye deger olan aldatmak mi, sevgilini dovmek mi, yoksa aldatildiktan sonra affetmek mi?
    bu islerde yokum.
    ya sozunun arkasinda durucaksin, ya essogluesegin biri olmayacaksin, ya da midende ucan o kelebekleri kontrol edebileceksin. yasamanin kolayligi zorlugu degil bunlar sekerim, karakter, soyacekim, mentalite.. fatih terim der ya hep.

    YanıtlaSil